KABUS GİBİ BİR AKŞAM GEÇİRDİM

Allahım ne kadar zor bir akşamdı.Zaten işten çıktım, M.nin turnuvası vardı.Dünde yarı final maçları.O yüzden eve otobüsle gitmek zorunda kaldım.Zaten iş yeri ve ev arası tam bir saat sürüyor otobüsle.Ve bu bir saatin tam kırkbeş dakikasını ayakta yolculuk ederek geçirdim.Üstüne üstlük ayağımda da acaip yüksek topuklu ayakkabılar.Her ne kadar dolgu olsa da topuklar o kadar uzun süre ayakta kalınca mahvoldum resmen.Hava az biraz yağmurlu, yağsam mı yağmasam mı diye düşünmekte.O düşünürken de tabi trafiğin anası bellenmekte.Aman dedim tövbe.Bir daha yanında kocan yokken topuklu ayakkabı giymek yok.Topuklu ayakkabı çalışan kadının neyine ayol.Gideceksen düğüne, eğlenceye giy.Yoksa neyine.Tabi bunu kendi adıma söylüyorum.Hayatım boyunca topuklu ayakkabıdan ürkerim.Giyemem netekim.Ama özenirimde ne hikmetse.Sadece boyumu uzun göstermesi açısından.Sülalemdeki bütün akranım olan hatunlar benden baya uzun.Ben kendimi onların yanında cüce gibi hissediyorum.Gençliğimde onlarla takılırken komplekse girmiştim ve sürekli yüksek topuklu ayakkabı giyiyordum.Onlarsa sıfır topuk.Ona rağmen aramızda her daim bir boy farkı olurdu.
Neyse efendim geleyim asıl mevzuya.O bitmişlikle eve vardım.Kızlar beni kapıda karşıladı her zaman ki gibi.İkiside önce kucağıma atladı öpüştük koklaştık.Sonra Damla indi kucağımdan ama Karya kucağımda kalmak istedi.Tamam dedim biraz öyle oturduk.Sonra dedim bak kızım üstümü değiştirmeliyim, ellerimi yıkamalıyım.Senmisin bunu diyen.Bir kıyamet, bir kıyamet anlatılmaz yani.Sürekli ağlama ve sinir krizi.Üstelik artık oturtmuyorda beni.Maymun gibi kucağıma yapıştı ve ayakta duracakmışız.Hanımefendinin isteği bu.Damla garibimde ne oluyor acaba diye şaşkınlıkla bizi izliyor.Abartısız bir saate yakında öyle dolaştık mı? Benim ayaklar zaten iflas etmişti bu kez de belim ağrımaya başladı mı?Herkes sofrada beni bekliyormu?
-Kızım kitap okuyalım mı?
-ııııh uaaaaaaaaaaaa
-Kızım kayu açayım mı sana?
-ıııhhhhh uaaaaaaaaaaaaaaaaa
-Kızım hamurla oynayalım mı?
-ııııhhhhhh uaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
-Kızım Müzik açayım dans edelim mi?
-ıııhhhh uaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
-Kızım ama benim yemek yemem lazım çok acıktım.
-anne mama ııhhhh uaaaaaaaaaaaaaaaa
-Kızım ama belim ağrıdı bak çok yorgunum ben.
-Uaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
-Kızım sana nesquik koyayım mı yermisin?
-ıııhhhhh anne mama anne mama uaaaaaaaaaaaaa
bu ve buna benzer diyaloglarla geçti zamanımız bir süre.
Bir kaseye nesquik koydum ikisine de.Damla bir güzel yedi.Karya mızmızlanarak hem yiyor hem ağlıyor.Sonra bir şekilde nasıl olduysa yemeğe oturabildim.Tabi o hala kucağımda.Sonra TV de belgeselde filler falan vardı.Öyle öyle dikkati dağıldı bir süre sonra da ben rahatlıkla yemeğimi yedim.Ama bütün akşam yine aynı sahneler yaşandı evde.WC ye gidecem anne kaka ıııhhhhh.
Anne kak (annenin oturması günah ya) anne delll(anne illaki yanında olacak) dün onlara poğaça yapayım diye mutfağa girdim, bütün malzemeleri çıkarığım gibi tekrar dolaba yerleştirdim.Halbuki bu arada patatesleri bile kavurmuştum.Kısmet bugüne mi bakalım.Karya bu arada üst son azısını çıkarıyor sanırım bu huysuzluğu ondan.İnşallah çabuk çıkarda ailecek rahat ederiz.Yalnız şunu söyliyeyim.İnsanlar çocuklarını neden döver anladım dün.O kadar niyetlendim ki dövmek için.Ama tabi kıyamıyor ki insan.Yalnız onlar büyümeden bir kere dövücem o kesin.