23 Şubat 2010 Salı

ETİ ÇOCUK TİYATROSUNDAYDIK



Aylardır beklediğim olay sonunda gerçek oldu.Kızlarımla ilk tiyatro deneyimimizi yaşadık.
Nasıl olacak, duracaklarmı, sıkılırlarmı, ağlarlarmı, zorlanırmıyız derken...
Pazar günü 11.30 oyununa gittik.
Ama öncesini anlatayım hemen.
Yılbaşı öncesi sevgili Ayşegül'ün blogunda görmüştüm Eti Çocuk Tiyatrosunun İzmire geldiğini.
Ve kendisi çok beğendiklerini yazmıştı.Biraz sohbet etmiştik bu konu üstünde.Sonra ben Eti Çocuk Tiyatrosuna İzmire tekrar ne zaman geleceklerini sorduğum bir mail atmıştım.Ve bir gün posta kutumda onlardan gelen bir mail gördüm.Şubat ayı içinde İzmire geleceklerini, istersem bana bilet göndereceklerini yazmışlar.Tabiki sevinçle kabul ettim.21 Şubat 2010 saat 11.30 oyunu için biletlerim geldi.Buradan kendilerine çokkkk teşekkür ederim.
Pazar sabahı saat 10.00 gibi uyandım.Aman Allah'ım geç kaldık telaşı vardı üzerimde.M. hadi canım kahvaltı yapmadan çıkalım, yoksa yetişemeyeceğiz dedi.Bense kızların kahvaltı yapmıyacağını bile bile onları evden aç bir şekilde çıkartmayı düşünemedim bile.İki lokma da olsa yesinler istedim.Çünkü benim mıymıy kızlarım her arabaya binişimizde özelikle açlarsa ve uzun mesafeyse mutlaka kusarlar.Yine değişmedi olay.Biz arabaya bindik Konak'a varmak üzereyken Karya kusmaya başladı.Bu arada da güya annemi evine bırakacaktık.geç kalıyoruz diye kadıncağız yolda indi.Onun indiğini gören Damla krize girdi.Anneanne anneanne diye ağlamaya başladı.Ama ne ağlamak.İnanamassınız.Çığlık çığlığa.Sonra Karya da başladı aynı şekilde ağlamaya.Kabus gibiydi o dakikalar.Arabayı otoparka bıraktık ve artık AKM ye gideceğiz oyunu izlemeye.Ama Damla'nın krizi geçmiyor bir türlü.M. hadi kızım gel bak oyun izleyeceğiz, sizin gibi çocuklar var falan diye konuşmaya çalışıyor ama bizimki hiçç oralı değil.Neyse bir şekilde ikna oldu hanımefendi de salona varabildik sağ salim.Daha önce bizim www.ikizanneleri.net mail grubumuzdan İzmirli ikizanneleriyle de sözleşmiştik.Onlarla da salonda karşılaştık.Birbirimizi ilk kez görmemize rağmen hemen tanıdık.Ve kaynaştık..
Salona çıkarken kızlara eti bayrağı verdiler.Benimkiler bayrağı hiç düşürmedi ellerinden.Diğer çocuklar gibi sürekli salladılar.Oyun başlamak üzereyken ışıklar söndü.Şimdi mızırdanmaya başlıyacaklar diye düşünürken başka çocukların ağlamaları duyuldu.Birer ikişer dışarı çıktı ağlayan çocuklar ve anneleri.Ama benim akıllı kızlarım oyunu başından sonuna kadar ilgiyle izlediler.Hiç yaramazlık yapmadılar.Önce kendileri tek başlarına koltukta oturuyorlardı.Ama sonra göremediklerini düşünüp kucağımıza aldık ve oyunu kucağımızda izlediler.Karya bir ara sıkıldı gibi ama yine de oyundan gözlerini hiç ayırmadı.Bizi en çok şaşırtan Damla oldu.Damla her şeyden çabuk sıkılır normalde.Ama yavrum gıkını bile çıkarmadı.Ara ara elini tuttum rahatlasın diye.Tabi en önemli şeyini yazmayı unutuyordum.Damlanın battaniyesini de yanımıza aldık.Belki rahat rahat izlemesinin tek nedeniydi battaniyemiz.Oyun biterken çok güzel şarkı söyledi oyuncular Pino pinokyo pino pino pinokyo diye.Damla bu şarkıya bayıldı.Çıkışta ikizanneleriyle ayak üstü sohbet ettik.Ve bir gün kahvaltıda buluşmak üzere sözleştik.
Eve giderken her ikiside kusmaya devam etti.üstümüz başımız battı.Yanımızda taşıdığımız bütün yedek poşetler bitti.Daha mı..Daha ne olsun..Eve geldik hemen karnımızı doyurduk ve doğru yatağa.hep birlikte güzel bir uyku çektik.
Akşam evde sürekli pinokyodan bahsedildi.Babasından balıktan burnundan v.s.
Bizimkiler pinokyoyu çok sevdiler.Ve beni utandırmadılar.Akıllı bıdıklarım benim.
İşte böyle..... ilk tiyatro maceramızı alnımızın akıyla tamamladık.

7 yorum:

adadoksan dedi ki...

Dilekçiğim çok sevindim kızların tiyatroyu sevmesine. Artık kusmaları da tuzu biberi olmuş!! hem senin hiç unutmamanı sağlayacak sanıyorum ilk tiyatro maceranızı.
Kocaman kucaklıyorum sizi

lena ile başbaşa... dedi ki...

dilek ablacım bayadır görüşmedik :)nasılsınız iyiym ben bomba gibiyim:))ikizler için ilk deneyimi yaşamızsınız biraz pürüz yaşadınız sanırım tiyatroda,ilk olduğu için bu sorunlarla karşılaştınız sanırım alışsalar sürekli isterlerde karya ve damla :)öpüyorum sizleri :))

laleninbahcesi dedi ki...

çok tatlısınız hepiniz. Ne güzel demek ki dikkatlerini bir noktaya yoğunlaştırabiliyorlar bu çok güzel bir özellik.
, Ama kusma konusu çok kötü. Acaba nasıl bir önlem alınabilir merak ettim ...

Sevgiler hepinize

MAVİANNE dedi ki...

süper bir aile !!
maşallah
nazar değmesin
bu yaşta tiyatro izleri çok hoş

obez ve şişman bir sevgi dedi ki...

inan bana ufaklıkların aklında o ilk deneyimden çok farklı anılar kalıcak.
kendiminki öyle olmuştu :)

AYÇA dedi ki...

Allah bağışlasin çok tatlılar. Ne büyük şans aslında aynı anda 2 bebeğe sahip olmak. Eminim o kadar da zordur. Masallah :)

Belkıs dedi ki...

Yerim sizi ben bücür cadılarım benim araba hariç pek keyifli geçmiş belli dilekcim :)