2 Eylül 2009 Çarşamba

Uzun zamandır yazamıyorum.Kafam toparlanmıyor bir türlü.Beynimin içinde türlü detaylar.
Oysaki düşünmez görünürüm ben.Ama düşününce de hep en kötüsünü düşünürüm.Bu yüzden düşünmemeye çalışıyorum artık.Hayatı laylaylom yaşamak istiyorum.Dertsiz, tasasız, sıkıntısız.
Ama hayat bu.Sıkıntı ve dert olmadan olur mu? İllaki üzecek sıkacak birilerini bulacak.Ama insan öyle bir yaratık ki her zorluğa pişkince alışıyor.Ve bütün yaşananlar o kadar sıradanlaşıyor ki.Her şeyi kanıksıyor insan.Yaşanılan ilk sıkıntı hali ile devam eden süreçteki sıkıntının hali arasında dağlar kadar fark oluyor.Tabi ki devam ediyor sıkıntı ama hayatta devam ediyor.Allah sabrını veriyor yani.
Akşam eve gittğimizde dünyalar benim oluyor.Kızlarım aşağıya bahçeye iniyorlar.Bizim sitenin bahçesinde bir basketbol sahası var.Etrafı tellerle çevrili ve kapısı var.Bahçeye indiklerinde ancak orada zaptedilebiliyorlar ve genelde bizi orada bekliyorlar.Bizim araba siteye girip de bakset sahasına doğru yol aldığında-ki artık arabamızı tanıyorlar-bir sevinç bir sevinç görmeyin.İnsan mutluluktan mest oluyor.Koşturmalar, çığlık atmalar, delicesine yapılan ilginç hareketler.Civarda bulunan diğer insanlar hep şunu söylüyorlar bana.
"ayyyy yazık bak görüyon mu..Anneyle babayı görünce ne kadar sevinip mutlu oldular."
Bende diyorum ki durun bekleyin.Ve görün...
Kızlar koşarak geliyor, ben arabadan iniyorum, bana bakıyorlar gözlerindeki o sevinç ışıltıları pırıl pırıl.Ben yere eğiliyorum, kollarımı açıyorum.Koşarak bana bakmaya devam ediyorlar.
Ben yere çömelmiş onların bana gelmesini bekliyorum hala.Ama birde bakıyorum ki o iki sıpa koşa koşa arabaya gidiyor.Bütün mutlulukları araba için.İki dakika da olsa arabaya binebilmek için.Çünkü gezmeye gidecekler ya arabaya binince.Sonra herkeste bir kahkaha.Anlıyorlar ki araba anneden de babadan da daha değerli onlar için.Ne zaman ki arabadan iniyorlar akıllarına biz o zaman geliyoruz.O zaman başlıyorlar anne ve baba diye sarılmaya.
Zamane çocukları işte.

DAmlanın önündeki kartları izne ayrılmadan önce yapmıştım.Eşleştirme kartları.
Çok da güzel olmuştu.KArtlar çok fazla aslında ama biz bir kısmını verdik.Yoksa hepsi birbirine karışır.Güzel öğreniyorlar bu kartlarla nesneleri.İçinde şapka, çiçek, anahtar, ayı v.s.resimleri var.Birde kar tanesi şeklinde resimler var farklı renklerde ama onlar için henüz erken olduğunu düşünüp daha sonra kaldırdım onları.benimkiler öğrenip ayırt etme yerine kıvırıp atmayı tercih ediyorlar.

Burda da en sevdikleri ev aletinin yanındalar.Bilgisayar masasının etrafında olmak onlar için büyük nimet.Kurcalanıcak o kadar çok şeyi var ki.Salondaydı eskiden masa.Şimdi kaldırdık yatak odamıza koyduk ama onlar için engel teşkil etmedi tabi ki.Kablolar elektrik prizine takılı değil.Onlar oynuyorlar diye korkumuzdan takamadık.
Eğer evde hiç ses yoksa onları nerede bulacağımı çok iyi öğrendim.Banyo kapısı açıksa mutlaka banyoda.Duşakabinin içine girip bir güzel yıkanıyorlar.Ya da bilgisayar masasının altında.Burada ikiside yakalanınca şebeklik yapıyorlar bana.


12 yorum:

Unknown dedi ki...

şunların hale bak nerelere girmişler :) maşallah onlara :)
ayrıca da bu kadar güzel iki hazinen varken neye kafanı takarsın ki :)

Unknown dedi ki...

Dertsiz insan yok canımya, ama dertle de yatılıp kalkılmıyor.. Hayat çok kısa;) Maşallah kızlar çok tatlılar.

GAMZELİ ANNE dedi ki...

ah ah bu kuzular nerde ne zarar var bulurlar:) maşallah canları sağolsunda ...tatlı melekler :)sanada sevgiler canım hemşerim:)

babycakes dedi ki...

şunların hale bak ya:)))) bizimkilere "güney çetesi" diyorum bu hanımların da altta kalır yanları yok:))

Belkıs dedi ki...

Ben şu "ay yazııkk" diyen tiplere deli oluyorum deli, ya kardeşim noluyo niye yazıkmış, ben ana değilmiyim yazığını kazığını düşünemiyormuyum yaptığım işin. Ne manasız bir tepkidir ya insanı daha doğrusu beni çıldırtıyor. Bu arada yerim sizi ben yerim pamukşekerlerii. Çok tatlı oldular be Dilek.

Eylm-Sdnz dedi ki...

ha ha çok güldüm araba olayını..ya bi arabaya papuçlar dama..dediğin gibi zamane çocukları:))sıkıntı olmadan hayat olmaz malesef..bu günlerde bende de var o sıkıntılardan malesef..öpüyorum

Zehra Gürgen dedi ki...

Ah canım yaa ne güzeller, ikiside girmiş altına masanın ohh..Bu afacanlıkları bile sevimli :)
Bizimki büyüdü o afacanlıklar değişti tabii..
Çok hızlı büyüyorlar..senin uğurböceklerinde bir bakacaksın dünya güzeli kelebekler olacak birde kıyafet beğenmeyecekler canım :)
mis kokulu kuzularını öperim

sevgiler

K.T dedi ki...

Benimde keşki ikizim olsaymış onla yaramazlıklar yapsaymışım. Çok güzeller bunlar.
hadi sayfama gel sayfama ne yazmışım bir bak.

http://kuzeytan.blogspot.com/2009/09/tesekkurlerr.html

Nurgül dedi ki...

Ya çok tatlılar. Organize suç çetesi gibi.
Bu arada bende hamileyim ikizmiş benimkilerde. Kızlara baktıkça yazılarını okudukça yücümde bir tebessüm, sonra bir sevinç, ardından korkuyla Nekadar güzel ve Nekadar zooor diyerek kalakalıyorum....

Nurgül dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
www.ikizanneleri.net dedi ki...

Dilek'cim minnoşların çok şirinler, meraklı merkalılar:)) herşeyin en kısa zamanda daha da iyiye gitmesini diliyorum anladın sen onu:) Sevgiler Emel

Primarima dedi ki...

:))
printer ile oynuyorlar dimi?
o dönemde benım kızımında en sevdıgı eşyaydı nedense printer:)))